Stop met klagen: boekrecensie

Ik heb vorige week in de bib het boek Stop met klagen van Steven Vromman (Low Impact Man) in de bib gaan uitlenen.

Dit boek gaat over activisme: nieuwe versie.  Niet van hoe hij dat alleen op een spartaanse manier deed, maar tips hoe dat iedereen er het best aan begint en volhoudt.  Het zijn niet altijd de klassieke tips dat hij aangeeft zoals licht uitdoen, als je de kamer verlaat, geen voedverspilling, …  Hij brengt zijn tips en levensstijl met veel humor, op een concrete manier toe.

Het boek begint wel triestig om hoe slecht het met onze planeet gaat zoals klimaatverandering, crisissen, …  Dat is belangrijk om te weten, van hoe hij met zijn concept is opgestart, om zijn voetafdruk zo klein mogelijk te houden.  Zoals iedereen weet verbruiken de Amerikanen het meest, want zij het land die het meest consumeren, maar de derde wereldlanden zoals Indië doen het daar beter op, want zij hebben niet eens zo veel spullen en geld.  Dat wil absoluut niet zeggen dat men in de rijke landen gelukkiger is, dan in de armen.  Integendeel zijn de mensen over het algemeen, in de arme landen gelukkiger met weinig, dan wij.  En staan ze meer open voor een babbel en gastvrijheid. Die dingen mis ik wel eens in onze cultuur, waar er altijd gehaast moet worden.

Hoe verder je het boek leest, hoe meer humoristischer met zijn liedjes of gedichten van hoe je best kan besparen IN JE THERMISCH ONDERGOED.  Met deze grappige noot eindigt het boek.   Daarnaast staan ook 100 concrete bespaartips.  En ook een literatuurlijst waar hij zijn inspiratie ophaalde.

Dit boek is vlot leesbaar.  Zeker als je zijn eerste boeken en blog (niet altijd) volgt, is het nog vlot leesbaar en weet je over wat het gaat.  Je kan gemakkelijk volgen, want hij begint waarom klimaatverandering niet alleen bij jezelf begint, maar dat het een collectief gebeuren is.  En dat niet altijd op een spartaanse manier moet, maar dat af en toe genieten ook eens moet kunnen.

Het klein verzet

Ik heb het boek “Het klein verzet” van Tine Hens gelezen.  Het boek gaat over utopieën en verandering na het kapitalisme.  Om dit boek te schrijven reisde Tine heel Europa af, om eens kleine organisaties te bezoeken, die bezig zijn met duurzaam en ecologisch leven.  Zoals in Griekenland op een braakliggende grond, aan de rand van een grote stad, wordt omgebouwd tot een tuin met eigen groenten.  Terwijl dat eigenlijk illegaal is.

Mensen doen zo’n dingen, omdat ze vinden dat hun omgeving terug leefbaarder moet worden.  Na veel ellende voor mensen, dieren en planeet.  Dus tijdig ingrijpen, voordat de aardbol om zeep is.  Ze verzetten zich vooral tegen de politiek, commerce en consumptiemaatschappij.  Ze beginnen met iets klein, maar uiteindelijk groeit het iets uit wat heel de gemeenschap ten goede komt.  Daar heb ik bewondering voor, omdat in dit boek vaak de mensen uit de lagere klasse ook aan bod komen.  En zoals geweten, leven zij het minst vaak duurzaam.  Gewoonlijk uit geldgebrek.  Toch zetten zij zich door.  Net zoals ik, die het met deze blog doet.  Het is vaak niet even zichtbaar, en het gaat niet altijd even snel, want de groei en de winst zijn niet het belangrijkst.  Wel het contact met de bevolking, die tegen verspilling is.  Dus met haar en de lokale werkingen die in het boek beschreven zijn, ben ik het eens.

Het boek is vlot leesbaar en er staan weinig moeilijke woorden en wetenschappelijke termen in.  Dus alle projecten worden goed beschreven en Tine laat de lokale bevolking ook aan het woord.  Ze laat zich inleven in al die verhalen door interviews te doen, maar in het boek wordt het in een vorm van reportages geschreven.  Dus het is zeer boeiend om eens te lezen, en inspiratie op te doen, van met iets kleins te beginnen.

Leven zonder auto

Ik heb een interessant boek van Luc Vanheerentals gelezen.  De titel is: “Leven zonder auto”.  Tegenwoordig is de auto niet meer uit het straatbeeld te denken, maar toch leven er vandaag toch nog altijd mensen zonder (eigen) auto.

Ik ben zo’n iemand.  Waarom?

1. Ik heb geen rijbewijs en door medicatiegebruik mag ik toch niet autorijden.
2. Het is veel te duur.
3. Ik woon in een stad waar alle winkels en andere nutsvoorzieningen te voet en met openbaar vervoer bereikbaar zijn.  Dat is gezonder en goedkoper.

Eigenlijk komen de getuigenissen van dat boek, over het algemeen op hetzelfde neer als mijn visie waarom ik zonder auto leef.  Behalve diegenen die een rijbewijs hebben, huren af en toe een auto voor grote boodschappen of op onbereikbare plaatsen moeten zijn.

Die verhalen zijn herkenbaar voor me.  Ook zijn ze vlot leesbaar.  Zelfs het cijfermateriaal en de statistieken, en dat achteraan in het boek te vinden is.  De statistieken zijn cijfermateriaal zijn een beetje saai om te lezen, omdat het geen vernieuwde informatie voor me is.  Dus daar schonk ik weinig aandacht aan, maar de verhalen waren ondanks dat toch nog leuk.

Boekenwurm en dvd-verslinder: toch koop ik ze (gewoonlijk) niet!

Ik lees in de bib

Ik ben iemand die als hobby boeken, tijdschriften en dvd’s verslind, maar ik koop ze zelden.  De reden daarvan is dat ik ze in de bib kan vinden.  De meeste boeken lees ik gewoonlijk maar één keer, en de meeste dvd’s bekijk ik ook gewoonlijk één keer.  Dus de meeste daarvan zijn niet mooi genoeg om ze te bewaren en/of zijn na jaren niet meer actueel.  En dat is goedkoper dan alles aan te kopen, want in de bib ben ik lid voor vijf euro per jaar en mag ik zoveel uitlenen als ik wil.  Als een boek of dvd, dan tegenvalt is het daar ook geen ramp want ik ben daar geen geld aan kwijtgeraakt.

De regulaire tijdschriften zoals Knack, Humo, Flair, … lees ik daar tijdens de openingsuren ter plaatse, om geld en afval te besparen.  De meeste artikels in die tijdschriften lees ik toch maar één keer, en dan gaat het toch de vuilbak in.  Als ik een kopie van een artikel wil hebben, kopieer ik dat daar ter plaatse.  Tegen een democratische prijs, maar dat gebeurt uiterst zelden.

Maar de gespecialiseerde tijdschriften over schrijven, fotografie, alternatieve muziek, manga, … koop ik wel zelf, want die zijn niet te verkrijgen in de bib, maar wel in een gespecialiseerde tijdschriftenwinkel die IMS heet.  Daar hebben ze van alles.  De gespecialiseerde tijdschriften zijn wat duurder, dan de regulaire omwille van het steviger papier dat ze gebruiken en het gespecialiseerd personeel die daar de artikels maakt.  Maar vaak verschijnen die tijdschriften maximum 1 keer per maand of zelfs minder (bv om de 2 maanden, 4x per jaar).  Dus uiteindelijk komt daar niet altijd duurder uit, dan de regulaire tijdschriften.

 

tijdschriftenrek in leeszaal (bib)

krantenrek in leeszaal (bib)

Wie nieuwsgierig is, en in Hasselt is deze bib de moeite waard: www.limburg.be/pbl