Little Free Library

Little Free Library is een concept in steden waar je in een kastje boekenruil kan doen.

Heb je een boek gelezen?
Wil je het wegdoen en ruilen voor een ander boek?
Puilt uw kast uit, en ben jij niet van plan om ze nog eens te lezen?
Als je 3 keer “ja” antwoord, ga er dan heen.  Ruil gelezen boeken met boeken van anderen die ze daar in een kastje hebben achtergelaten.

Het concept is dat één gelezen boek, dat daar kan leggen.  En ondertussen een ander boek (die iemand anders heeft achtergelaten) kan ruilen.  De prijs is gratis.

Het kastje is onbemand en gewoonlijk word er geen misbruik van gemaakt.

In mijn woonplaats Hasselt heb ik er al van gebruik gemaakt.  Het staat daar op de Kadetjessteeg. Een verborgen groen pleintje dat moeilijk te vinden.  Zeker de kast is daar moeilijk te vinden. Ondanks de rode kleur.  Dat komt omdat het klein is, en eerder laag hangt.  Dus is het verstoppertje om hem te vinden, maar ik toon hem nu op twee foto’s.

 

Het is de moeite waard om dat eens uit te proberen, want het is gratis en wat je niet meer nodig hebt, kan je dan weggeven aan een nieuwe lezer die daar wel plezier aan heeft.

Zelfgeknutseld fotoboek van materiaal uit Creazi

Sinds begin deze maand ben ik met een beelddagboek begonnen.  Dus ik maak elke dag een beeld van de impressie van de dag.  Die kleef ik allemaal in een fotoboek.

Jullie kunnen hier enkele foto’s zien van mijn beelddagboek:

 

Een voorbeeld van me met zo goed als kosteloos materiaal te knutselen.  Wie zin krijgt, gaat naar Creazi en knutselt met afvalmateriaal voor niets.

Zowel bedrijven en particulieren kunnen hun afdankertjes binnenbrengen.  En u toch ook?

Creazi: kunst maken met afvalmateriaal

Creazi is een plaats waar kunstenaars (zowel amateur als professioneel) zich lid kunnen maken, om afvalmateriaal te gaan halen om kunstwerken te maken.  Hetgeen je meeneemt, wordt ook verwacht dat je er iets mee maakt en naar hen foto’s van je kunstwerk(en) opstuurt.  Zo zien zij tenminste van wat er zogezegd met afvalmateriaal is gemaakt.

Ik maak er ook gebruik van, want ik knutsel ook goed.  En voor 15 euro lidgeld per jaar, kan je redelijk veel afhalen.  Zelfs groepen mogen daarvan ook lid worden zoals scholen, jeugdbewegingen, …

Als je daar binnenkomt, ziet het er een chaos eruit, maar het toch ordelijk en inspiratie vol om gelijkgezinden tegen te komen.

Hieronder zijn jullie nog foto’s uit de oude doos van Creazi in het magazijn (toen de opening was):

 

 

 

Jullie zien hier dat van alles te krijgen is.  Zelfs de dingen die op het allereerste zicht prul lijken, maar toch iets mee kan doen.

Wie lid wil worden, moet naar Hasselt komen.  En het magazijn is enkel op dinsdag- en woensdagnamiddag open.  En ook de eerste zaterdag van de maand.  Voor meer informatie zie: www.creazi.be

Cowspiracy

Ik ben vanavond naar de Limburgse première van de film “Cowspiracy” geweest.  De film gaat over de veeteelt, en waarom ze niet duurzaam is.  Het gaat om koeien die zo snel mogelijk vetgemest worden om meer melk te produceren, omdat er wereldwijd meer vraag is.  Ook naar het koeienvlees is er meer vraag naar, omdat er meer vlees dan vroeger wordt gegeten.  En productie van vlees en zuivel vraagt veel waterverbruik en dat is milieuonvriendelijk.  In deze boeiende en schokkende film van 90 minuten, zien wij verschillende standpunten waarom vlees- en zuivelvermindering belangrijk is.  Ook al zijn niet alle personages en organisaties in de film het er volledig mee (on)eens.  Nadat iedereen deze film heeft gezien, zet het toch nadenken waarom we beter naar een plantaardig dieet moeten overgaan, om het klimaat proberen te redden.  Het is geen eenvoudige oefening, maar de mensen in de zaal willen het wel allemaal proberen want zij staan er allemaal voor open.

Wie meer informatie over deze film wil, surf naar: www.cowspiracy.com

Hier een impressie van deze film door me, in een dagboektekening:

 

Boekenwurm en dvd-verslinder: toch koop ik ze (gewoonlijk) niet!

Ik lees in de bib

Ik ben iemand die als hobby boeken, tijdschriften en dvd’s verslind, maar ik koop ze zelden.  De reden daarvan is dat ik ze in de bib kan vinden.  De meeste boeken lees ik gewoonlijk maar één keer, en de meeste dvd’s bekijk ik ook gewoonlijk één keer.  Dus de meeste daarvan zijn niet mooi genoeg om ze te bewaren en/of zijn na jaren niet meer actueel.  En dat is goedkoper dan alles aan te kopen, want in de bib ben ik lid voor vijf euro per jaar en mag ik zoveel uitlenen als ik wil.  Als een boek of dvd, dan tegenvalt is het daar ook geen ramp want ik ben daar geen geld aan kwijtgeraakt.

De regulaire tijdschriften zoals Knack, Humo, Flair, … lees ik daar tijdens de openingsuren ter plaatse, om geld en afval te besparen.  De meeste artikels in die tijdschriften lees ik toch maar één keer, en dan gaat het toch de vuilbak in.  Als ik een kopie van een artikel wil hebben, kopieer ik dat daar ter plaatse.  Tegen een democratische prijs, maar dat gebeurt uiterst zelden.

Maar de gespecialiseerde tijdschriften over schrijven, fotografie, alternatieve muziek, manga, … koop ik wel zelf, want die zijn niet te verkrijgen in de bib, maar wel in een gespecialiseerde tijdschriftenwinkel die IMS heet.  Daar hebben ze van alles.  De gespecialiseerde tijdschriften zijn wat duurder, dan de regulaire omwille van het steviger papier dat ze gebruiken en het gespecialiseerd personeel die daar de artikels maakt.  Maar vaak verschijnen die tijdschriften maximum 1 keer per maand of zelfs minder (bv om de 2 maanden, 4x per jaar).  Dus uiteindelijk komt daar niet altijd duurder uit, dan de regulaire tijdschriften.

 

tijdschriftenrek in leeszaal (bib)

krantenrek in leeszaal (bib)

Wie nieuwsgierig is, en in Hasselt is deze bib de moeite waard: www.limburg.be/pbl

Klein is fijn

Ik woon in een flat met een living, klein keukentje en een slaapkamer.  Het is niet groot, maar dat vind ik niet erg.  Waarom?  Hoe groter een huis, hoe meer rommel je spaart dat je (bijna) nooit gebruikt.  Ik heb daar geen last van.  Joepie, want alles wat ik niet meer nodig heb en in goede staat is, geef ik weg i.p.v. weggooien.  Dat brengt me tot rust.  Ook omdat ik de plaats niet heb om dat allemaal te verzamelen.  Ten tweede heb ik daarvoor het geld niet.  Dus de meeste dingen in huis, gebruik ik wel veel.

Om een impressie van mijn appartement te maken, zien jullie hier foto’s van hoe klein en knus te is.  En ook proper, zonder te steriel over te komen.

Op de zetel ligt hier mijn lievelingsdeken van Jack Wolfskin, met als logo de pootjes erop.

Hier staan mijn zelfgemaakte foto’s erop, maar nog niet alles ingevuld op de moment toen ik de foto nam, maar nu wel.

Mijn slaapkamer

Zelfgemaakte schilderijen met de pootjes van Jack Wolfskin erop.

Mijn slaapkamer aan de achterkant.  Achter de deur bevindt zich de badkamer.

deeleconomie: ik doe mee

Ik ben iemand die normaal nooit deelneemt aan trends, maar die van de deeleconomie wel. Waaronder swishing, swapping, freecycle, peerby, LETS, geefplein, kringloopwinkel, Repair Cafés, … in thuis hoort.  Regelmatig neem ik deel aan zo’n initiatieven, omdat ik gratis naar spullen kan grabbelen die ik wil hebben.  En ook om mijn overbodige spullen te ruilen of weg te geven.

Freecycle is op Facebook te vinden, en daar kan je gratis spullen weggeven en ook spullen vragen die je nodig hebt.  Ik heb het vorige week geprobeerd, en ik kreeg veel reacties op boeken die ik niet meer moest hebben.  Zo veel dat ik meer mensen moet teleurstellen, dan blij kan maken.  Diegenen die bij de gelukkigen waren, waren content omdat ik boeken die nog in goede staat zijn, niet in de vuilbak heb weggegooid, maar heb weggegeven. Van freecycle groepen zijn er wereldwijd duizenden, maar ik ben enkel lid van de stad Hasselt en de provincie Limburg.  Gewoon voor het gemak, omdat het niet te ver als ik zelf spullen moet afhalen of voor de mensen die bij me thuis spullen komen afhalen.

Ook ben ik lid van LETS. LETS is een vereniging waar je met mensen spullen of diensten ruilt.  Op lokaal niveau.  In Limburg is dat op provinciaal niveau, omdat er onvoldoende interesse is, om dat op te splitsen.  De meesten leden zoals me, wonen centraal in de provincie en dat maakt het gemakkelijker.  In Limburg hebben we elke derde zaterdag van maart, juni en december om 20u vergadering in het Borrelhuis te Hasselt, maar telkens op de derde zaterdag van september is er een feestje voor de leden.  Ook kandidaat-leden zijn ook welkom.  Zowel op het feest, als op de vergadering.  Als de vergadering telkens om 20u begint, is er om 19.30u een korte infosessie voor de kandidaat-leden.
Wie interesse heeft, om lid te worden van LETS-Limburg:www.letslimburg.be
Wie elders woont vindt meer informatie op: www.letsvlaanderen.be

Geefpleintje zijn pleinen waar je gratis spullen kan meenemen.  En zelf ook je overbodige spullen kan leggen, en dat andere mensen ook gratis kunnen meenemen.

Swishing en swapping is een ruildienst voor kleren, maar daar heb ik voorlopig nog geen ervaring mee.

Repair Cafés zijn plaatsen waar je spullen kan repareren.  Dat kan van alles gaan zoals kledij, fietsen, elektronica, computers, …  Ik heb daar eens een keer gebruik van gemaakt, omdat een rits van mijn broek van Jack Wolfskin kapot was.  Die broek heeft in de winkel ongeveer 130 euro gekost, en voor een kapotte rits vind ik het zonde om dat weg te gooien.  Dus ik probeerde die daar gratis te herstellen.  Ze konden het daar niet herstellen, omdat een bepaalde type van rits nodig is, en die hebben ze niet in voorraad.  Maar ze hebben me wel alternatieven aangeboden.  Maar uiteindelijk besloot ik naar een naaiwinkel te brengen waar ze retouches en herstellingen doen.  En voor 10 euro was het probleem daar opgelost.  Dus ben ik toch tevreden naar huis gegaan.
Voor meer info zie: www.repaircafe.be

Dus vooraleer je spullen weggooit die in goede staat zijn, kijk eens eerst na of dat het in aanmerking komt voor de deeleconomie.  Indien ja, probeer ik het daar eerst. Als spullen echt kapot of versleten zijn, gaan ze wel effectief in de vuilbak.  Ik heb toch een hekel aan extreme verzamelwoede, want dat is pas wanorde.

Ecofuture, een kortverhalenwedstrijd

Ik heb onlangs meegedaan aan de kortverhalenwedstrijd van Oikos.  De naam van de wedstrijd is EcoFuture.  Het gaat over een kortverhaal schrijven, van hoe je de toekomst ziet van een ecologische samenleving.  Ik heb er ook aan meegedaan.  Het verhaal ga ik nu nog niet publiceren, want dat mag volgens het reglement nog niet.  Vooraleer de prijsuitreiking op 26 april is gebeurd.

De prijsuitreiking gebeurt op Ecopolis, in het Kaaitheater te Brussel.  Ecopolis is de nieuwe naam voor het festival Het Groene Boek.  Een festival tussen ecologie en literatuur.  Ik ben er nog nooit geweest, maar ik zie het dit jaar wel zitten om er naar toe te gaan.  Ongeacht ik wel of geen prijs heb, met deze wedstrijd.

Ik geef jullie een tipje van de sluier van waar mijn verhaal over gaat.  Over mezelf, van hoe ik met een klein inkomen probeer op een ecologische verantwoordelijke manier te (over)leven.  Een verhaal van 5 pagina’s en ik heb nog niet alles verteld omdat ik bijna aan maximum 2400 zat, zoals de wedstrijd dat voorschreef. De titel is “Een stil niet elitair protest”

Wie wil, kan zijn/ haar verhaal voor 31 maart nog indienen.

Voor meer informatie zie: www.oikos.be of naar www.ecopolis.be