Met oud papier cadeautjes maken

Vaak is cadeaupapier in de winkel seizoensgebonden en/of gaat mee met de nieuwste trends van bekende figuren in de media.  Maar daar doe ik niet aan mee.

Cadeaus geven aan familie en vrienden doe ik ook al zelden, omdat ze veel spullen in huis hebben.  En niet altijd blij zijn, met hetgeen zij krijgen.  Ten tweede ook, omdat het geld kost dat ik voor iets nuttiger kan gebruiken zoals sparen voor later, een daguitstap, …

Dus ik geef soms graag ervaringen als cadeau i.p.v. van prullen en materiële dingen, tenzij ze het goed kunnen gebruiken.  Ook iets zelf maken, zoals een knutselwerkje, gedichtje, … is ook even leuk om te krijgen.  Dus het hoeft niet altijd duur te zijn, om leuk te zijn.

Dus mijn cadeaupapier komt van oude kranten en tijdschriften dat ik niet meer gebruik, want daarvoor moet ik niets extra betalen.  En het is even mooi, om zelf te versieren of om het papier zo te laten, als het is.

Tegengif

Iedereen kent Elke Vanelderen van op de tv.  Maar veel minder als auteur van het boek “Tegengif”.  Dat boek gaat over zo veel mogelijk chemische stoffen in ons leven te vermijden.  Geen gemakkelijke opdracht met de E-nummers in de voeding, plastic spullen die we dagelijks gebruiken, korte levensduur van elektronica, … Maar zij doet haar best, en ik ook.

Het is geen verhalend boek, maar een naslagwerk over schadelijke en chemische stoffen in ons dagelijkse leven.  Alles is per hoofdstuk ingedeeld zoals voeding, speelgoed, zelf was- en poetsproducten maken, …  Zo rangschikt zij alle onderwerpen bij elkaar, en er is ook een verklarend woordenlijst voor het gebruik van vakjargon.  Dat maakt het vlot leesbaar voor iedereen, omdat het taalgebruik voor iedereen toegankelijk is en ook moeilijke termen per hoofdstuk kan opzoeken.

Bij de scrubs voor het lichaam en de was- en poetsproducten, is stap voor stap ook duidelijk uitgelegd, van hoe je het moet doen.  Ondanks dat er geen tekeningen en foto’s bij staan, maar ik heb het nog niet uitgetest.

Ik ben positief over dit boek, en ik wil het maken van scrubs en was- en poetsproducten ook eens uittesten.  Maar of dat ik zal slagen, is een andere vraag.  Er staat er niet in waar je marseillezeep, baking soda, … kan kopen, om die producten te maken.  Dat mis ik, want ik ken geen enkele winkel waar dat tegenwoordig te koop is, maar ik zoek ernaar.  Ook mijn kennis van chemie, is nul.

Het klein verzet

Ik heb het boek “Het klein verzet” van Tine Hens gelezen.  Het boek gaat over utopieën en verandering na het kapitalisme.  Om dit boek te schrijven reisde Tine heel Europa af, om eens kleine organisaties te bezoeken, die bezig zijn met duurzaam en ecologisch leven.  Zoals in Griekenland op een braakliggende grond, aan de rand van een grote stad, wordt omgebouwd tot een tuin met eigen groenten.  Terwijl dat eigenlijk illegaal is.

Mensen doen zo’n dingen, omdat ze vinden dat hun omgeving terug leefbaarder moet worden.  Na veel ellende voor mensen, dieren en planeet.  Dus tijdig ingrijpen, voordat de aardbol om zeep is.  Ze verzetten zich vooral tegen de politiek, commerce en consumptiemaatschappij.  Ze beginnen met iets klein, maar uiteindelijk groeit het iets uit wat heel de gemeenschap ten goede komt.  Daar heb ik bewondering voor, omdat in dit boek vaak de mensen uit de lagere klasse ook aan bod komen.  En zoals geweten, leven zij het minst vaak duurzaam.  Gewoonlijk uit geldgebrek.  Toch zetten zij zich door.  Net zoals ik, die het met deze blog doet.  Het is vaak niet even zichtbaar, en het gaat niet altijd even snel, want de groei en de winst zijn niet het belangrijkst.  Wel het contact met de bevolking, die tegen verspilling is.  Dus met haar en de lokale werkingen die in het boek beschreven zijn, ben ik het eens.

Het boek is vlot leesbaar en er staan weinig moeilijke woorden en wetenschappelijke termen in.  Dus alle projecten worden goed beschreven en Tine laat de lokale bevolking ook aan het woord.  Ze laat zich inleven in al die verhalen door interviews te doen, maar in het boek wordt het in een vorm van reportages geschreven.  Dus het is zeer boeiend om eens te lezen, en inspiratie op te doen, van met iets kleins te beginnen.

Generation T: ik ben er bij

Op 10 november was de lancering van Generation T.  100 jongeren tussen 18 en 35 jaar die de wereld proberen te veranderen, door duurzamer en ecologischer te zijn.  En ik ben met deze blog door de jury verkozen.  Dus ik ga een heel jaar veel bezig zijn met dit thema.

Maar eigenlijk wist ik twee weken voor de officiële lancering dat ik erbij was, maar ik verklapte het eigenlijk enkel in intieme kring, want eigenlijk mocht niemand dat nog weten en moest nog geheim blijven.  Nu kom ik er tenminste voor buiten.

Buiten deze blog onderhouden en op stap gaan, krijg ik ook een jaar coaching van o.a. het bedrijf Hay Group.  En ik wacht af, van hoe het zou aflopen.

Generation T

Tot 5 oktober kunnen jongeren tussen 18 en 35 jaar een project op de website van Generation T indienen.  Jij kan zowel je eigen project en/of een ander jongere nomineren.  Uit alle inzendingen kiest de jury er 100 mensen die hun duurzaam project kunnen promoten, andere gelijkgezinden kunnen ontmoeten, …  Dus een stevige boost, als je erbij bent.  Ik heb dat ook voor deze blog gedaan, zodat hij meer naambekendheid zou kunnen krijgen.  Waarom?  Omdat volgens veel mensen dat duurzaam proberen te leven met een klein inkomen onmogelijk is, maar toch probeer ik op mijn eigen creatieve manier.  Het komt niet alleen mezelf, maar ook de anderen tegemoet.  Met om te beginnen, in kleine stapjes, …  En met vallen en opstaan.  Proberen en van alles proberen te testen.

Wie nog een project wil indienen, moet zich haasten en rept het best naar deze website: Generation T